باد و خورشید، ناجیان خاموشی‌های ایران
ایران با ظرفیت‌های اقلیمی بی‌نظیر، از جمله بهره‌مندی از بیش از ۳۰۰ روز آفتابی در سال و پهنه‌های بادخیز در مناطق شرقی و شمالی، یکی از مستعدترین کشورهای جهان برای تولید انرژی‌های تجدیدپذیر به شمار می‌رود. این در حالی است که وابستگی مزمن اقتصاد، صنعت و شبکه تولید برق به سوخت‌های فسیلی، نه‌تنها آسیب‌پذیری امنیت انرژی کشور را افزایش داده، بلکه بحران‌های زیست‌محیطی پرهزینه‌ای از جمله خشکسالی، ریزگرد و آلودگی شدید هوا برای کشور به بار آورده است.
بر اساس چشم‌اندازهای جهانی، سهم انرژی‌های تجدیدپذیر در سبد برق دنیا تا سال ۲۰۵۰ باید بالای ۵۰ درصد باشد تا روند گرمایش زمین کنترل شود؛ اما در ایران، سهم واقعی تجدیدپذیرها هنوز کمتر از ۲ درصد باقی‌مانده است که بخش عمده آن نیز پروژه‌های خورشیدی و بادی کوچک‌مقیاس هستند. در شرایطی که رشد مصرف برق سالانه کشور رکوردهای جدیدی به ثبت می‌رساند و خاموشی‌های تابستانی گسترش یافته است، گذار به سمت انرژی‌های پاک، نه یک گزینه لوکس، بلکه ضرورتی حیاتی است.
