ترکیه سه ویژگی مشابه با ایران دارد؛ در حال حاضر هر شهروند ترکیه بیشتر از میانگین جهانی برق مصرف میکند، هوای ترکیه بهگونهای است که تابستانها، تقاضای تهویهمطبوع با افزایش میزان مصرف برق همراه است و در نهایت، منبع اصلی تولید برق در این کشور نیز همچون ایران، سوختهای فسیلی به شمار میرود. بااینحال انرژیهای تجدیدپذیر یکسوم برق ترکیه را تولید میکنند.
enerji در گزارشی آورده که مصرف ناخالص سالانه برق ترکیه در سال ۲۰۲۲ نسبت به سال قبل با ۱.۲ درصد کاهش به ۳۲۸.۹ تراوات ساعت رسیده است. بر اساس نتایج طرح ملی انرژی ترکیه، مصرف برق در سال ۲۰۲۵ به ۳۸۰.۲ تراوات ساعت، در سال ۲۰۳۰ به ۴۵۵.۳ تراوات ساعت و در سال ۲۰۳۵ به ۵۱۰.۵ تراوات ساعت خواهد رسید.
نباید از یاد برد که انرژیهای تجدیدپذیر یکسوم برق ترکیه را تولید میکنند و دانشگاهیان پیشنهاد کردهاند که هدف ۳۲ درصدی انرژیهای تجدیدپذیر تا سال ۲۰۳۰ به ۵۰ درصد افزایش یابد و انرژی زغالسنگ تا اواسط دهه ۲۰۳۰ از گردونه تولید برق این کشور حذف شود.
هر سال حدود ۳۰۰ تراوات ساعت برق در ترکیه استفاده میشود که تقریباً یکچهارم کل نیاز نهایی انرژی را تأمین میکند. باقیمانده این نیاز از زغالسنگ، نفت و گاز تأمین میشود. سهم مصرف انرژی در سال ۲۰۱۹ در مجموع ۴۵ درصد برای صنعت، ۲۹ درصد برای خدمات و ۲۱ درصد برای خانوارها بوده است. پیشبینی میشود همزمان با گرمای بیسابقه امسال مصرف برق در ترکیه باز همافزایش یابد. ترکیه قصد دارد ۱۱ میلیارد دلار برای بهرهوری انرژی سرمایهگذاری کند و تا سال ۲۰۳۵، ۸۰ درصد کنتورهای برق را با کنتورهای هوشمند جایگزین کند. انتظار میرود سهم برق از ۲۲ درصد در سال ۲۰۱۹ به ۲۸ درصد در سال ۲۰۴۰ افزایش یابد که بخشی از آن به دلیل برقرسانی به حملونقل جادهای است.