انرژی پاک؛ رؤیای غول‌های آسیایی
ظرفیت تولید انرژی خورشیدی چین از سال ۲۰۱۸، ۲۶درصد در سال و ظرفیت تولید انرژی بادی ۱۸درصد در سال‌افزایش یافته، درحالی‌که ظرفیت حرارتی تنها ۴درصد در سال بالا رفته است. در همین بازه زمانی، ظرفیت تولید خورشیدی هند ۲۵درصد در سال و باد ۵درصد در سال‌رشد کرده، درحالی‌که زغال‌سنگ تنها یک‌درصد افزایش یافته است.
سیاست‌گذاران کشورهای OECD از روند کنفرانس سازمان ملل و دیگر مجامع دیپلماتیک برای تحت‌فشار قراردادن چین و هند برای تسریع انتقال خود از سوخت‌های فسیلی به جایگزین‌های بدون انتشار کربن استفاده می‌کنند.
دولت چین اهداف بلندپروازانه‌ای را برای انتشار کربن خالص صفر تعیین کرده و قصد دارد تا سال۲۰۳۰ میزان انتشار کربن خود را به اوج رسانده و تا سال۲۰۶۰ به حالت خنثی کربن (انتشار خالص صفر) برسد. چین سرمایه‌گذاری زیادی در منابع انرژی تجدیدپذیر مانند باد، خورشیدی و برق‌آبی انجام داده و همچنین در حال بالا بردن ظرفیت انرژی هسته‌ای خود است. این کشور مقررات زیست‌محیطی سختگیرانه‌تری را از جمله اقداماتی برای کاهش آلودگی هوا و بهبود بهره‌وری انرژی اجرا کرده‌است. دولت هند نیز تعهداتی را برای توسعه ظرفیت انرژی‌های تجدیدپذیر خود از جمله تعیین هدف دستیابی به ۱۷۵ گیگاوات ظرفیت انرژی تجدیدپذیر تا سال۲۰۲۲ و ۴۵۰ گیگاوات تا سال۲۰۳۰ داشته‌است. هند همچنین قصد دارد استفاده از گاز طبیعی را به‌عنوان جایگزین تمیزتر برای زغال‌سنگ و نفت افزایش داده و تلاش‌هایی برای بهبود بهره‌وری انرژی، کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای و بهبود کیفیت هوا در شهرهای بزرگ انجام دهد.
