English
ایران یکی از بزرگ‌ترین دارندگان منابع طبیعی به‌خصوص انرژی در دنیاست، بااین‌حال در تابستان برق صنایع قطع می‌شود. موضوعی که ریشه در بلای یارانه انرژی دارد، ایران دومین کشور به لحاظ پرداخت یارانه انرژی است و پایین نگه‌داشتن قیمت و تعدیل‌نکردن آن باعث شده صنایع کشور بهبود بهره‌وری را دنبال نکند، چرا که هزینه‌های انرژی‌بخش جزئی از بهای تمام‌شده‌شان تشکیل داده است. روند مصرف انرژی از ۱۳۶۸ تا ۱۳۹۹ تقریباً ۷/۴ برابر شده است. درحالی‌که جمعیت ۷/۱برابر و تولید ناخالص داخلی۷/۲ برابر شده است. اگر ۷/۱ را در ۷/۲ ضرب کنیم تقریباً ۷/۴برابر می‌شود؛ یعنی مصرف انرژی ما هیچ تفاوتی نسبت به ۳۰ سال گذشته نکرده است. اما اگر همین نمودار را برای میانگین جهانی در همین بازه زمانی مشاهده کنیم، جمعیت ۵/۱برابر و مجموع تولید ناخالص داخلی کشورها ۸/۲برابر شده، اما مصرف انرژی آنها ۶/۱برابر شده است. به بیان دیگر اگر ما مبدأ تاریخ را سال ۱۳۶۸ بگذاریم امروز ۷/۲برابر بیشتر از کشورهای دیگر انرژی مصرف می‌کنیم. سؤال این است به‌ازای هر یک‌دلاری که تولید ناخالص داخلی ما افزایش پیدا می‌کند چه مقدار انرژی برایش صرف شده است؟ نمودار این روند در کشورهای جهان عرب و عربستان تقریباً افقی است، یعنی توسعه و افزایش تولید ناخالص داخلی این کشورها دقیقاً همسنگ و هم‌راستا با افزایش انرژی‌شان بوده است. به عبارتی انرژی بیشتری مصرف می‌کنند و معادل همان هم تولید ناخالص داخلی‌شان افزایش پیدا می‌کند. به‌غیراز این دو بقیه از سال ۲۰۰۰ به این طرف روند نزولی داشتند؛ از چین که بیشترین کاهش را داشته تا کشورهای توسعه‌یافته یا کشورهای OECD همه یک‌روند نزولی را طی کرده‌اند. در بین کشورهای مهم، ایران تنها کشوری است که روندش صعودی است؛ یعنی با همان میزان مصرف انرژی قبل تولید کمتری داشته است.
